دل پی لاله رخان همچو صبا می گردد
هیچ کس نیست بپرسد که کجا می گردد

جوهر آینه چون قبله نما مضطرب است
هوس او نه همین در دل ما می گردد

خاک ما داده به باد ستم و می گوید
چه غبار است که بر روی هوا می گردد

نیست آزادی ام امید که صیاد مرا
مرغ بسمل چو شد، از دست رها می گردد

همچو عنقا ز بس آواره ی عالم شده ایم
آسمان، گرد جهان از پی ما می گردد

آبروی تو چه کار آیدش ای دل، که فلک
آسیایی ست که از باد فنا می گردد

چون نویسم سخن از روزی خود، دست مرا
آستین تنگتر از بند قبا می گردد

دلم از ذوق ثبات قدم خود در عشق
همچو پرگار به گرد سر ما می گردد

پی آوازه ی هرکس چه دوی گرد جهان؟
همچو اعمی که به دنبال صدا می گردد

بد و نیک آنچه برای دگران می خواهی
همه چون تیر هوایی به تو وا می گردد

همچو شمع آتش سودای تو در سر داریم
گل چو پروانه به گرد سر ما می گردد

لذتی دیده سکندر مگر از عمر، سلیم؟
کاین همه در طلب آب بقا می گردد