چنین کز من بود نخل سخن سبز
چه سان طوطی شود در پیش من سبز

ز وصف خط نوخیز تو گردد
زبان چون مغز پسته در دهن سبز

به سوی باغ رو، کز شرم قدت
نگردد سرو دیگر در چمن سبز

خبر کردم ز خطت، گوش می دار
که خواهد گشت روزی این سخن سبز

سلیم از گریه در راه محبت
عصا چون خضر شد در دست من سبز