هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر عرفانی و اخلاقی است که به خواننده توصیه‌هایی برای زندگی می‌کند. شاعر از طبیعت و عناصر آن مانند گل، تاک، غنچه، موج، طوفان، و بیابان به عنوان نمادهایی برای بیان مفاهیم عمیق انسانی استفاده می‌کند. توصیه‌های اصلی شامل پذیرش شرایط زندگی، تواضع، دوری از فتنه‌ها، توجه به حال خود، و مهربانی با دیگران است.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در شعر نیاز به درک و تجربه‌ی بیشتری از زندگی دارد که معمولاً در نوجوانی و بزرگسالی حاصل می‌شود. همچنین، برخی از اشارات نمادین ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۷۱۲

چو گل که گفت درین باغ شاد و خندان باش
به حال خویش چو تاک بریده گریان باش

درین چمن که زند برق فتنه تیغ به ابر
تمام سر شو و چون غنچه در گریبان باش

نکرد فایده ای از تلاش ساحل، موج
مقیم حلقه ی گرداب همچو طوفان باش

به سیر کوچه و بازار شهر فیضی نیست
چو گردباد، سراسر رو بیابان باش

به دست آور اگر می توان دل موری
فراغت از طلب خاتم سلیمان باش

هزار توبه ی می گر شکسته ای سهل است
اگر شکسته شد از تو دلی پشیمان باش

چو تندباد حوادث شود غبارانگیز
پناه مردم بی دست و پا، چو مژگان باش

ترا چه کار به نیک و بد زمانه سلیم
به حال خویش درین خانه همچو مهمان باش
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.