بهار شد که کند شیخ جلوه گاه غلط
به سوی میکده آید ز خانقاه غلط

ز شمع لاله و از لاله شعله ظاهر شد
که کرده اند ز مستی همه کلاه غلط

که گفته است گدایان عشق محتاجند
غلط رسیده به خدام پادشاه، غلط

ز جلوه ی توازان آب می شود که ترا
به آفتاب کند شمع صبحگاه غلط

دلم سلیم به حیرت ز کفر و دین افتاد
همیشه راه شود بر سر دو راه غلط