نه می به جام و نه معشوق در کنار، چه حظ
اگر چنین گذرد دور روزگار چه حظ

نه سیر دشت و نه گلگشت باغ، حیرانم
که همچو مرغ قفس داری از بهار چه حظ

ترا که نیست نصیبی ز بی قراری شوق
چو نقش پا به سر راه انتظار چه حظ

بنوش باده و امیدوار رحمت باش
به حشر بی گنه از لطف کردگار چه حظ

به حیرتم که چه گویم اگر کسی پرسد
سلیم کرده ای از دور روزگار چه حظ

«سلیم تهرانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir