زده گل دست بر دامان حافظ
خورد بلبل قسم بر جان حافظ

کند از شعله ی آواز خود گرم
دف خورشید را دستان حافظ

ز مستی چون کشد گلبانگ در باغ
شود مرغ چمن قربان حافظ

زره را حلقه ی دف کرد داود
چو برگردید از میدان حافظ

ز شورانگیزی رنگین غزل ها
لب حافظ بود دیوان حافظ

چو گل در دف جلاجل گشته خاموش
سلیم از حیرت الحان حافظ