حرف گل و حدیث بهار و خزان دروغ
تا چند گویی این همه ای باغبان دروغ

کردند بحث، شیخ و برهمن به پیش عشق
دعوی این خلاف شد و حرف آن دروغ

چون چشم احول آینه هم شد دروغگو
از بس که عام گشت درین خاکدان دروغ

در ما چو آب و آینه نقش خلاف نیست
کفر است در شریعت ما راستان دروغ

هرگز کسی حریف نشد نفس خویش را
تا چند بشنوم ز تو ای پهلوان دروغ

یک مو خلاف در سخن من سلیم نیست
نگذشته غیر شعر مرا بر زبان دروغ!