هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تصاویر طبیعت مانند پروانه، گل، شمع و باغ، احساسات عمیق و عاشقانه را بیان می‌کند. شاعر از عناصر طبیعی برای توصیف حالات عاطفی مانند عشق، شور، جنون و اندوه استفاده کرده است.
رده سنی: 15+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شاعرانه، درک آن را برای سنین پایین دشوار می‌سازد.

شمارهٔ ۷۵۰

پروانه را چو مرغ چمن نیست تاب گل
جانسوزتر ز آتش شمع است آب گل

هرگز چنان نشد که ز بی برگی چمن
از رهن می فروش برآید کتاب گل

در گلشنی که چهره بر افروخت شمع ما
مستان نمی خورند به غیر از کباب گل

شد پاره تا به گوش ز خمیازه اش دهن
ای دل مگو خمار ندارد شراب گل

هرگه به سوی باغ، تو ای سرو بگذری
مرغ چمن خجل شود از اضطراب گل

آمد بهار و شور جنون فتنه ساز شد
دارم دلی چو خانه ی بلبل خراب گل

خیل بهار می رود و جام در وداع
همچون گل پیاده دود در رکاب گل

ما را به کار حسن سلیم امتیاز نیست
بلبل نمی کند به چمن انتخاب گل
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.