جام می در کف ز کوی او جدایی می کنم
بر سر خود خاک با دست حنایی می کنم

گر به سامان جهان، وصلش به من سودا کنند
آنچه دارم می دهم، دیگر گدایی می کنم

ارغوان گل می کند در باغ ما از زعفران
چهره لعلی از شراب کهربایی می کنم

چشم بر آداب رسمی تا به کی دارد کسی
شکوه از همشهریان روستایی می کنم

عشق طاعت برنمی تابد، سلیم از بیم خلق
گر نمازی می کنم گاهی، ریایی می کنم

«سلیم تهرانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir