ما چو مرغان قفس، زمزمه در دل داریم
در پر و بال زدن عادت بسمل داریم

چون جرس، بیضه ی فولاد به فریاد آید
گر ز لب سر زند آن ناله که در دل داریم

عذر ما گرم روان سستی توفیق بس است
در بیابان طلب، همره کامل داریم

دانه ی خرمن ما بیضه ی مور است تمام
دل ما خوش که درین مزرعه حاصل داریم

ما درین بحر نه موج و نه حبابیم سلیم
چشم بر ورطه همیشه، نه به ساحل داریم