شراب ای گل رعنا نهفته چند کشی
پیاله نوشی و لب را به آب قند کشی

بنوش جامی و چون گل شکفته شو، تا چند
چو غنچه دامن لب را زنوشخند کشی؟

ز مومیایی می ای شکسته دل مگذر
چه لازم است که ناز شکسته بند کشی

گرت به چشم بد روزگار افتد کار
به چشم، سرمه ز خاکستر سپند کشی

کمان وصل بتان را ز موم ساخته اند
عبث کباده ی خمیازه تا به چند کشی

سلیم در چمنی مشکل است سرکردن
که ناله ای نتوانی ز دل بلند کشی