۳۲۸ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۱۴

بگذشت بر آب چشم همچون جویم
پنداشت کزو مرحمتی می‌جویم

من قصهٔ خویشتن بدو چون گویم؟
ترکست و به چوگان بزند چون گویم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید
Avatar نقش کاربری
فاطمه زندی

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.