هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و پراحساس، از عشق و دلدادگی سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند شمع، پروانه، باده و دیوانه‌ها، حالات روحی و عاشقانه‌ی شاعر را به تصویر می‌کشد. شاعر از درد عشق، بی‌قراری و داغ دل می‌نالد و به سرنوشت محتوم خود اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات و استعاره‌های به‌کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد تا به‌طور کامل درک شوند.

شمارهٔ ۴۱

سوختم در یاد شمع عارض جانانه ها
بر هوا دارد غبارم شوخی پروانه ها

باده تا افروخت شمع عارضش را می کند
موج می بیتابی پروانه در پیمانه ها

هیچگه بی آه دودی از دل ما برنخاست
باشد از دیوانه ها آبادی ویرانه ها

مهر و مه بیتابی پروانه بر گردش کنند
گر بریزند از غبارم رنگ آتشخانه ها

داغ دل از قصه فرهاد و مجنون تازه شد
ریخت بر زخمم نمکها شور این دیوانه ها

در کف ما اختیار توبه را نگذاشتند
سرنوشت ماست جویا از خط پیمانه ها
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.