لایق نبود کینهٔ چرخ اهل صفا را
معذور توان داشتن این بی سر و پا را

دولت نتوان یافتن از پهلوی خست
هرگز نکند کس به مگس صید هما را

صیقل زده تردستی ابرش ز بس امروز
آیینهٔ گلشن ز صفا کرد هوا را

از بس نبرد راه به جایی چو شبیه است
فریاد دلم طاعت ارباب ریا را

محتاج ملک نیستم امروز که آهم
جویا ز تراکم به فلک برد دعا را