آتش به جان فکنده رخت آفتاب را
زلف تو کرده خون به جگر مشک ناب را

امروز چیزی از نسپاری به خویشتن
روز جزاکس از تو نخواهد حساب را

دایم ز درد نقص دل من بر آتش است
اینجاست سیخ از رگ خامی کباب را

مستوفی حساب شب و روزت ار شوی
دانی زمان طاعتت اوقاف خواب را

کیفیت بهار چو رند سیاه مست
دامن کشان به جلوه ای آرد سحاب را