هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان عشق، درد، و رنج‌های عاشقانه می‌پردازد. با استفاده از استعاره‌هایی مانند شمع، گل، خار، و خون، احساسات عمیق و گاه تلخ عاشقانه را به تصویر می‌کشد. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند مکافات، حرمان، و احیای عالم دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و گاه تلخ است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی استعاره‌ها مانند 'خون بی‌گناهی' و 'مال یتیمان' ممکن است نیاز به بلوغ فکری برای تفسیر داشته باشند.

شمارهٔ ۲۰۷

دل که بزم عشقبازی را بسامان چیده است
شمع ها در هر طرف از داغ حرمان چیده است

می تواند باعث احیای عالم شد دلت
گر گل فیض سحر چون مهر تابان چیده است

غنچه هم عرض بساط دردمندی می دهد
ته به ته لخت دل خونین به دکان چیده است

خار در پیراهنش دست مکافات افکند
گر گل شمعی حریفی زین شبستان چیده است

شادی بی اختیاری در گره دارد دلش
زین چمن هر کس به رنگ غنچه دامان چیده است

سرخ رو شد عاشق از پهلوی خوناب جگر
مجلس رنگینی از مال یتیمان چیده است

پیش اهل درد خون بیگناهی ریخته است
غافلی جویا گلی گر زین گلستان چیده است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.