هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به زیبایی‌های طبیعت و تأثیر آن بر شادی و خنده‌ی انسان‌ها می‌پردازد. با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند لب مانند مینا، شکفتن غنچه‌ها، و باغ خندان، شاعر بیان می‌کند که چگونه طبیعت می‌تواند دل‌های غمگین را شاد کند. همچنین، اشاره‌ای به ناپایداری شادی در زندگی انسان‌ها دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق شاعرانه و تصاویر انتزاعی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، برخی مضامین مانند ناپایداری شادی نیاز به درک بیشتری از زندگی دارد.
شمارهٔ ۲۲۲
لب چو مینا بگشود انجمنی خندان ساخت
بزم را نام خدا از سخنی خندان ساخت
چرخ کس را ندهد خرمی از پهلوی خویش
صد دل غنچه شکست و چمنی خندان ساخت
دل ابنای زمان را خبر از شادی نیست
همچو گل هر که بدیدم دهنی خندان ساخت
گشت از گریه فرح بخش چمن ابر بهار
باغ را از مژه بر هم زدنی خندان ساخت
لاف اعجاز رسد پیر مغان را جویا
دل آزردهٔ مانند منی خندان ساخت
بزم را نام خدا از سخنی خندان ساخت
چرخ کس را ندهد خرمی از پهلوی خویش
صد دل غنچه شکست و چمنی خندان ساخت
دل ابنای زمان را خبر از شادی نیست
همچو گل هر که بدیدم دهنی خندان ساخت
گشت از گریه فرح بخش چمن ابر بهار
باغ را از مژه بر هم زدنی خندان ساخت
لاف اعجاز رسد پیر مغان را جویا
دل آزردهٔ مانند منی خندان ساخت
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
