هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از احساسات عمیق عاشقانه و رنج فراق سخن می‌گوید. او با تصاویر شاعرانه‌ای مانند لوح حافظه، طومار شکوه‌ها، غنچهٔ شکسته و موی بی‌قرار، حالات درونی خود را بیان می‌کند. همچنین، از بسته بودن مضمون دل و پیوند آن با زلف معشوق تا ابد سخن می‌گوید. در پایان، با اشاره به گل نشاط و سپاسگزاری از خداوند، لحنی امیدوارانه دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌باشد. همچنین، موضوعات عاشقانه و فراق ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.
شمارهٔ ۵۱۰
با شوخی چنان به کنارم نشسته ماند
گویی به لوح حافظه مضمون جسته ماند
طومار شکوه های دل من به دست چرخ
نگشوده همچو غنچهٔ شاخ شکسته ماند
باز آکه در فراق تو هر موی بر تنم
بسیار بی قرارتر از نبض خسته ماند
مضمون بسته را نتواند کسی گشاد
مرغ دلم به زلف تو تا حشر بسته ماند
جویا گل نشاط که نبود دو روز بیش
شکر خدا که در کف ما دسته دسته ماند
گویی به لوح حافظه مضمون جسته ماند
طومار شکوه های دل من به دست چرخ
نگشوده همچو غنچهٔ شاخ شکسته ماند
باز آکه در فراق تو هر موی بر تنم
بسیار بی قرارتر از نبض خسته ماند
مضمون بسته را نتواند کسی گشاد
مرغ دلم به زلف تو تا حشر بسته ماند
جویا گل نشاط که نبود دو روز بیش
شکر خدا که در کف ما دسته دسته ماند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
