هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از عشق، درد، و احساسات عمیق انسانی سخن می‌گوید. شاعر از جدایی، یادآوری خاطرات، و تأثیر عشق بر روح و روان خود می‌نویسد. همچنین، از زیبایی و شکوه معشوق و تأثیرات آن بر خود یاد می‌کند. در پایان، شاعر به شور و هیجان ناشی از عشق و مستی اشاره می‌کند که مانند نمک بر دل می‌نشیند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و عرفانی است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'مستی' و 'کباب لخت دل' ممکن است برای سنین پایین‌تر نامناسب باشد.
شمارهٔ ۵۹۶
خوی آن جور آشنا بیگانه از هوشم کند
می کند دانسته یادم تا فراموشم کند
حسن سرشار ترا نازم شکوهش کم مباد
با وجود صد زبان چون غنچه خاموشم کند
غبارم بر فلک پرواز مانند ملک دارد
هنوز آن کینه جو کین مرا همچون فلک دارد
عجب شوری ست آمیزد چو درد عشق با مستی
کباب لخت دل در بزم می نوشان نمک دارد
می کند دانسته یادم تا فراموشم کند
حسن سرشار ترا نازم شکوهش کم مباد
با وجود صد زبان چون غنچه خاموشم کند
غبارم بر فلک پرواز مانند ملک دارد
هنوز آن کینه جو کین مرا همچون فلک دارد
عجب شوری ست آمیزد چو درد عشق با مستی
کباب لخت دل در بزم می نوشان نمک دارد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
