هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاری، به موضوعاتی مانند عشق، شراب، زیبایی معشوق و مفاهیم عرفانی می‌پردازد. شاعر از تشبیهات مانند شراب در چشم سیاه و خورشید و ماه برای توصیف معشوق استفاده می‌کند و به مفاهیمی مانند عفو و گناه نیز اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به شراب و مفاهیم عاشقانه ممکن است برای سنین پایین‌تر نامناسب تلقی شود.

شمارهٔ ۶۴۰

می نشاط که در جام شاه ریخته اند
به ساغر دل هر خاک راه ریخته اند

ترا شراب به چشم سیاه ریخته اند
مگوی چشم به جان نگاه ریخته اند

خمیر مایهٔ صبحست از صفا بدنت
ترا به قالب خورشید و ماه ریخته اند

دلم ز یاد بناگوش او نیاساید
که فیض در قدم صبحگاه ریخته اند

نهفته شمع رخت در هجوم پروانه
چنین که بر تو زهر سو نگاه ریخته اند

هزار شکر که صد دوزخ از حجاب نگاه
زدل مرا به لب عذرخواه ریخته اند

چه دور از نفسم بوی درد اگر شنوی
که گداز دلم شمع آه ریخته اند

ز فیض مدحت ساقی کوثرم جویا
شراب عفو بجام گناه ریخته اند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.