یار می آید و به استقبال
می روم دمبدم ز حال به حال

هر چه شد دلنشین عزیز بود
مردم چشم آینه است مثال

چون تصور کنم میانش را
هست باریکتر ز راه خیال

در گلستان ز شرم سرو قدش
می گذارد چو نخل موم نهال

تن به کاهش دهد چو بدر منیر
هر که باشد به فکر کسب کمال