هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و مذهبی در مدح و ستایش حضرت علی (ع) و بیان فضایل و مقامات معنوی ایشان است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، به توصیف عظمت و نورانیت حضرت علی (ع) می‌پردازد و از غیبت ایشان و تأثیر آن بر جهان سخن می‌گوید.
رده سنی: 15+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد.

شمارهٔ ۶

تا دیده ام بخواب شبی بوتراب را
چشمم دگر بخواب ندیده است خواب را

شاه نجف که نقد وجودست در جهان
گنج وجود اوست جهان خراب را

هر کس که یافت خاک در او بهشت یافت
آری بهشت خاک درست این جناب را

ای آفتاب تا شده یی در نقاب غیب
ظلمت گرفته است بر افکن نقاب را

تا ماه نو بشکل رکابت بر آمده
صد حسرت است بر مه نو آفتاب را

مه را اگر مجال عنان گیری تو نیست
چندان مجال ده که ببوسد رکاب را

اهلی نظر بعالم روحانیان گشاد
تا سرمه ساخت خاک در بوتراب را
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.