هوش مصنوعی: شاعر در این متن از رنج‌ها و ناکامی‌های خود می‌گوید و به دنبال مقصر این مصائب می‌گردد. او از آه و دود حسرت، سنگینی بار مشکلات، سوختن در آتش محنت، و حیرانی خلق در برابر خشمی ناشناخته سخن می‌گوید. در نهایت، از یار گمشده و تنهایی خود پرسش می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، لحن غمگین و پرسش‌های وجودی مطرح شده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

شمارهٔ ۱۰۳

گویم سیاه بختی ام از دود آه کیست
چون خود ستاره سوخته باشم گناه کیست؟

جانی که من کنم که کند همچو کوهکن
سنگی که هست درره من پیش راه کیست؟

سر تاقدم در آتش محنت بسوختم
یارب چه کردم این اثر دود آه کیست؟

خلقی چو من بروی تو حیران ولی تورا
خشمی که از نگاه من است از نگاه کیست؟

عذر سگت زناله شب گر نخواستم
بس دل که شد کباب زغم عذر خواه کیست؟

اهلی بپرس بهر خدا کفتاب من
یار که گشت و شمع که گردید و ما کیست؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.