هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از درد عشق و ناامیدی می‌گوید. او احساس می‌کند که طالعش تیره است و از معشوق خود ناامید شده است. شاعر همچنین به دیوانگی ناشی از عشق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که در عالم عشق، زمان معنی ندارد. او همچنین به انتقاد از رفتار معشوق می‌پردازد و بیان می‌کند که با وجود ادب، رفتار معشوق قابل قبول نیست.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عمیق عاطفی و انتقادی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'سگ' و 'دیوانگی' ممکن است نیاز به تفسیر داشته باشند.
شمارهٔ ۱۹۴
جز داغ دلم چراغ شب نیست
وز طالع تیره این عجب نیست
گر با سگت از ادب زنم دم
او عفو کند ولی ادب نیست
تو نخل مرادی اینقدر هست
کامید کس از تو یک رطب نیست
در عالمی ام ز مستی عشق
کآنجا مه و سال و روز و شب نیست
اهلی ره عقلت آن پری زد
دیوانگی تو بی سبب نیست
وز طالع تیره این عجب نیست
گر با سگت از ادب زنم دم
او عفو کند ولی ادب نیست
تو نخل مرادی اینقدر هست
کامید کس از تو یک رطب نیست
در عالمی ام ز مستی عشق
کآنجا مه و سال و روز و شب نیست
اهلی ره عقلت آن پری زد
دیوانگی تو بی سبب نیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
