بود از ازلم درد تو وین درد همان است
عشقت ز ازل هرکه رقم کرد همان است

هرچند بهار آمد و ایام خزان رفت
عشاق ترا رنگ رخ زرد همان است

آمد شب و آسوده خوابند جهانی
فریاد و فغان سگ شبگرد همان است

من زنده و تو سوخته یی مدعیان را
بر آینه خاطر من گرد همان است

اهلی بود از روز ازل مرد غم عشق
گر روز نه آنست ولی مرد همان است