هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، بیانگر احساسات شاعر نسبت به معشوق است که او را منشأ همه خوبی‌ها و سعادت‌ها می‌داند. شاعر خود را در برابر معشوق ناچیز می‌شمرد و از عشق و دلدادگی سخن می‌گوید. همچنین، از درد فراق و سوختگی دل یاد می‌کند و امید به وصال دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه این شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک بهتر دارد.

شمارهٔ ۳۶۴

قدرم چو مه از مهر سعادت اثر تست
من هیچ نی ام هرچه بود از نظر تست

ایطایر فرخنده، تو طاووس بهشتی
بخرام که چشم همه بر بال و پر تست

ای آب بقا جرعه خود بخش بخورشید
کز غایت دلسوختگی خاک در تست

تا از لب شیرین تو سر زد خط ریحان
جوش همه دلسوختگان بر شکر تست

اهلی مگر از خاک تو روزی در آید
خاری که هنوز از غم او در جگر تست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.