ای همچو گل شکفته و از گل شکفته تر
تا کی نهفته باشی و از من نهفته تر

بیدارتر ز دولت حسن تو چشم من
وز بخت من دو نرگس مست تو خفته تر

چندانکه سعی بیش کنم هست پیش تو
ناگفته بر حدیث من و نا شقته تر

فریاد ازین ستم که ز غارتگر غمم
شد خانه رفته و دلم از خانه رفته تر

اهلی بگوش یار رسان این سخن که هست
از در سفته گوهر نظم تو سفته تر