هوش مصنوعی:
این شعر از حافظ است که در آن شاعر از عشق و رنج‌های ناشی از آن سخن می‌گوید. او از سوختن در آتش عشق، نگاه معشوق و رنج‌های عاشقانه می‌گوید و با استفاده از تصاویر شعری مانند شمع، آتش، و گل، احساسات خود را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای سنین پایین نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۸۵۳
ساغر زده و شمع قد افراخته یی باز
در خرمن گل آتشی انداخته یی باز
پیداست از آن خنده شیرین نهانی
با غمزده یی شعبده یی باخته یی باز
من سوخته خرمن شدم از نعل سمندت
چون برق چرا بر سر من تاخته یی باز
انگشت نما چون مه نو کردیم از ضعف
رسوای جهان از ستمم ساخته یی باز
آتش ننشست ای گلت از کشتن بلبل
مست از پی خون ریختن فاخته یی باز
با لاله ستان دل از آنت نظر افتاد
کز لاله دلسوخته نشناخته یی باز
آهت چو شفق دامن افلاک گرفته
اهلی علم داد بر افراخته یی باز
در خرمن گل آتشی انداخته یی باز
پیداست از آن خنده شیرین نهانی
با غمزده یی شعبده یی باخته یی باز
من سوخته خرمن شدم از نعل سمندت
چون برق چرا بر سر من تاخته یی باز
انگشت نما چون مه نو کردیم از ضعف
رسوای جهان از ستمم ساخته یی باز
آتش ننشست ای گلت از کشتن بلبل
مست از پی خون ریختن فاخته یی باز
با لاله ستان دل از آنت نظر افتاد
کز لاله دلسوخته نشناخته یی باز
آهت چو شفق دامن افلاک گرفته
اهلی علم داد بر افراخته یی باز
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
