اسیر در دم و یک همنفس نمی بینم
بدردمندی خود هیچکس نمی بینم

صفای خاطر من بین و رخ مپوش ایگل
که من ترا بهوی و هوس نمی بینم

ز سنگ دل شکنانم خدا نگهدارد
که مست ساقیم و پیش و پس نمی بینم

درین چمن که چو من صدهزار بلبل هست
یکی چو خویش اسیر قفس نمی بینم

زمان عیش و من از بی زری بفریادم
زمانه ایست که فریاد رس نمی بینم

مراد من ز وصال تو کی شود حاصل
که بر مراد خودت یکنفس نمی بینم

به بزم وصل تو اهلی هوس کند لیکن
ز بس فرشته مجال مگس نمی بینم