خوش است زیر سر آن خشت آستان دیدن
ولی گرانی سر کی بر آن توان دیدن

مرا ز تیغ تو بر استخوان بود زخمی
که همچو پسته توان مغز استخوان دیدن

ز تیر غمزه که تاب آرد ای کمان ابرو
دو چشم ترک تو در خانه کمان دیدن

نشاط این من و یعقوب خسته میدانیم
جمال یار سفر کرده ناگهان دیدن

ز اشک گرم کشد میل دیده را اهلی
که کوری است رخت پیش مردمان دیدن