زلف سیه شانه کن جام مدامی بده
سلسله عشق را باز نظامی بده

روز قیامت کسی گر نبود باورش
سروقد خویش را خیز و خرامی بده

کشته هجر توام پرسش من کی دمی
اولم از لطف خویش جان بسلامی بده

مرغ دل رفته را تا بکف آرم دگر
از خط و خال خودت دانه و دامی بده

بر من مخمور غم رحم کن ای میفروش
گر نبود صاف می دردی جامی بده

سلطنت جاودان دولت عشقست و بس
یارب از این دولتم بخش تمامی بده

حسرت شیرین لبان تا بکی ای بخت بد
اهلی ناکام را زینهمه کامی بده