هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که اگر دل او به روی معشوق باز باشد، طعنه‌های بی‌اساس دیگران برایش اهمیتی ندارد. او بدن را خانه‌ای موقتی برای جان می‌داند و پاره شدن جامه (تن) را برای جان بی‌ضرر می‌شمارد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عرفانی و انتزاعی موجود در متن برای درک و ارتباط نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۲۴۵
گر سینه ما چاک ز نظاره بود
ما را چه غم از طعنه بیکاره بود
تن خانه عاریت بود در بر جان
جان را چه زیان ز جامه گر پاره بود
ما را چه غم از طعنه بیکاره بود
تن خانه عاریت بود در بر جان
جان را چه زیان ز جامه گر پاره بود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
