۱۱۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۷۳

آن تنگ دهن که غنچه حیرانش شد
در باغ سخن ز لعل خندانش شد

بگشود دهان باز و زدندش بدهان
چندانکه پر از خون لب و دندانش شد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.