هوش مصنوعی: این متن شعری است که از عشق، شور و شوق، و احساسات شدید سخن می‌گوید. شاعر از مفاهیمی مانند جنگ، باده، آینه، دل، و مرگ استفاده کرده تا احساسات عمیق و گاه متناقض خود را بیان کند. این شعر پر از استعاره‌های پیچیده و تصاویر شاعرانه است که به خواننده اجازه می‌دهد در دنیای عاطفی شاعر غوطه‌ور شود.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند باده و مرگ دارد که مناسب گروه‌های سنی بالاتر است.

شمارهٔ ۶

نهفت شوخی بی پرده شور جنگش را
ز باده تندی این باده برد رنگش را

کدام آینه با روی او مقابل شد
که بی قراری جوهر نبرد زنگش را

چو غنچه جوش صفای تنش ز بالیدن
دریده بر تن نازک قبای تنگش را

ز گرمی نفسش دل در اهتزاز آمد
شراره شهپر پرواز گشت سنگش را

نظاره خط پشت لبش ز خویشم برد
ز باده نشئه فزون داده اند بنگش را

چه نغمه ها که به مرگم سرود و پنداری
ز رشته کفنم تار بود چنگش را

به حشر وعده دیدار کرده بی تابم
شتاب من به سر آرد مگر درنگش را

جگر نشانه نهم بر خود اعتمادم نیست
مباد دل به تپش رد کند خدنگش را

کشیده ایم به دیوانگی ز شوخی دوست
به گونه گونه ادا ناز رنگ رنگش را

ز ظرف غالب آشفته گر نه ای آگاه
بیازما به می تند هوش و هنگش را
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.