هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان احساسات عاشقانه، ناامیدی، و امیدواری در روابط عاطفی می‌پردازد. شاعر از بی‌وفایی، رنجش، و شرم معشوق سخن می‌گوید، اما در عین حال به امید بازگشت محبت و انصاف اوست. همچنین، اشاراتی به مفاهیمی مانند وفا، شوق، و رنجش در عشق وجود دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاطفی پیچیده و اشارات عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا نامناسب باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنجش و ناامیدی نیاز به درک عمیق‌تری از روابط انسانی دارد.

شمارهٔ ۴۶

گر پس از جور به انصاف گراید چه عجب؟
از حیا روی به ما گر ننماید چه عجب؟

بودش از شکوه خطر ور نه سری داشت به من
به مزارم اگر از مهر بیاید چه عجب؟

رسم پیمان به میان آمده خود را نازم
گفته باشد که ز گفتن چه گشاید چه عجب؟

شیوه ها دارد و من معتقد خوی ویم
شوقم از رنجش او گر بفزاید چه عجب؟

چون کشد می، کشدم رشک که در پرده جام
از لب خویش اگر بوسه رباید چه عجب؟

طره درهم و پیراهن چاکش نگرید
اگر از ناز به خود هم نگراید چه عجب؟

هرزه میرم شمرد، وز پی تعلیم رقیب
به وفا پیشگیم گر بستاید چه عجب؟

کار با مطربه زهره نهادی دارم
گر لبم ناله به هنجار سراید چه عجب؟

آن که چون برق به یک جای نگیرد آرام
گله اش در دل اگر دیر نپاید چه عجب؟

با چنین شرم که از هستی خویشش باشد
غالب ار رخ به ره دوست نساید چه عجب؟
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.