هوش مصنوعی: متن بالا بیانگر احساسات شاعرانه‌ای است که در آن شاعر از تضادها و دوگانگی‌های زندگی سخن می‌گوید. او از تاریکی و روشنی، رنج و راحت، عشق و دشمنی، و وفاداری و ناپایداری در زندگی صحبت می‌کند. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا، احساسات عمیق خود را نسبت به زندگی و عشق بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۶۶

چو صبح من ز سیاهی به شام مانندست
چه گوییم که ز شب چند رفت یا چندست؟

به رنج از پی راحت نگاه داشته اند
ز حکمت ست که پای شکسته در بندست؟

درازدستی من چاکی ار فگند چه عیب
ز پیش دلق ورع با هزار پیوندست

نگفته ای که به تلخی بساز و پند پذیر
برو که باده ما تلخ تر از این پندست

وجود او همه حسنست و هستیم همه عشق
به بخت دشمن و اقبال دوست سوگندست

نگاه مهر به دل سر نداده چشمه نوش
هنوز عیش به اندازه شکرخندست

ز بیم آن که مبادا بمیرم از شادی
نگوید ار چه به مرگ من آرزمندست

شمار کج روی دوست در نظر دارم
درین نورد ندانم که آسمان چندست

اگر نه بهر من از بهر خود عزیز دار
که بنده خوبی او خوبی خداوندست

نه آن بود که وفا خواهد از جهان غالب
بدین که پرسد و گویند هست، خرسندست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.