۱۴۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۸۵

هر ذره محو جلوه حسن یگانه ای ست
گویی طلسم شش جهت آینه خانه ای ست

حیرت به دهر بی سر و پا می برد مرا
چون گوهر از وجود خودم آب و دانه ای ست

ناچار با تغافل صیاد ساختم
پنداشتم که حلقه دام آشیانه ای ست

پابسته نورد خیالی، چو وارسی
هر عالمی ز عالم دیگر فسانه ای ست

خود داریم به فصل بهاران عنان گسیخت
گلگون شوق را رگ گل تازیانه ای ست

هر سنگ عین ثابته آبگینه ای
هر برگ تاک قفل در شیره خانه ای ست

هر ذره در طریق وفای تو منزلی
هر قطره از محیط خیالت کرانه ای ست

در پرده ای تو چند کشم ناز عالمی
داغم ز روزگار و فراقت بهانه ای ست

وحشت چو شاهدان به نظر جلوه می کند
گرد ره و هوا سر زلفی و شانه ای ست

غالب دگر ز منشاء آوارگی مپرس
گفتم که جبهه را هوس آستانه ای ست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.