هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و پراحساس، بیانگر درد و رنج عاشق از انتظار و بی‌قراری است. شاعر از خیال معشوق، داغ انتظار، ناله‌های دل و تیرگی طالع می‌گوید و به شکایت از ظلم معشوق و نیرنگ عشق می‌پردازد. در نهایت، شاعر به عجز و ناتوانی خود در برابر عشق اعتراف می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند درد عشق و شکایت از معشوق ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۹۲

در تابم از خیال که دل جلوه گاه کیست؟
داغم ز انتظار که چشمش به راه کیست؟

از ناله خیزی دل سختش در آتشم
کاین سنگ، پر شرر ز هجوم نگاه کیست؟

چشمش پر آب از تف مهر پریوشی ست
من در گمان که از اثر دود آه کیست؟

ظالم تو و شکایت عشق این چه ماجراست؟
باری به من بگو که دلت دادخواه کیست؟

در خود گم ست جلوه برق عتاب تو
این تیرگی به طالع مشت گیاه کیست؟

نیرنگ عشق شوکت رعنایی تو برد
در طالع تو گردش چشم سیاه کیست؟

گوید ز عجز چون تو خداناشناس حیف
با چون خودی که داور گیتی گواه کیست؟

با این همه شکست درستی ادای اوست
رنگ رخت نمونه طرف کلاه کیست؟

با تو به پند حرف به تلخی، گناه من
با من به عشق غلبه به دعوی گناه کیست؟

غالب کنون که قبله او کوی دلبری ست
کی می رسد بدین که درش سجده گاه کیست؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.