هوش مصنوعی: این شعر از غالب، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به موضوعاتی مانند عشق، رنج، حسد، آزادی و هنر می‌پردازد. شاعر از دل آزاد، باد، طره‌های شمشاد، صیاد و پریزاد برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند. همچنین، به مفاهیمی مانند اصلاح ناپذیری، قدرت قلم و هنر اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۱۱۹

هر دم ز نشاطم دل آزاد بجنبد
تا کیست درین پرده که بی باد بجنبد؟

بر هم زدن کار من آسان تر از آنست
کز باد سحر طره شمشاد بجنبد

خواهم ز تو آزردگی غیر و چو بینم
عرق حسد خاطر ناشاد بجنبد

مردم به دم و داغم از آن صید که در دام
لختی پی مشغولی صیاد بجنبد

هان شیخ پریخوان می گلگون به قدح ریز
تا در نظرت بال پریزاد بجنبد

برقی به فشار آرم و ابری به تراوش
زان دشنه که اندر کف جلاد بجنبد

از رشک به خون غلتم و از ذوق برقصم
زان تیشه که در پنجه فرهاد بجنبد

ای آن که در اصلاح تو هرگز ندهد سود
چون طبع کجت را رگ بیداد بجنبد

هر پویه که گرد دل آگاه بگردد
هر چاره که در خاطر استاد بجنبد

وصل تو به نیروی دعانیست ازین بعد
خون باد زبانی که به اوراد بجنبد

غالب قلمت پرده گشای دم عیسی ست
چون بر روش طرز خداداد بجنبد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.