هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و شوق شدید و آتشین خود سخن می‌گوید. او از احساسات سوزان خود، تشبیه‌های آتشین، و ارتباط عمیق با عنصر آتش برای بیان حالات درونی‌اش استفاده می‌کند. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند دوزخ، بهشت، و نمادهای طبیعی مانند موج و شعله دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیه‌های پیچیده و نمادهای ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۲۱۱

خوشا حالم تن آتش بستر آتش
سپندی کو که افشانم بر آتش

ز رشک سینه گرمی که دارم
کشد از شعله بر خود خنجر آتش

به خلد از سردی هنگامه خواهم
برافروزم به گرد کوثر آتش

خنک شوقی که در دوزخ بغلتد
می آتش شیشه آتش ساغر آتش

دلی دارم که در هنگامه شوق
سرشتش دوزخ ست و گوهر آتش

به سان موج می بالم به طوفان
به رنگ شعله می رقصم در آتش

بدان ماند ز شاهد دعوی مهر
که ریزد از دم افسونگر آتش

دلم را داغ سوز رشک مپسند
مزن یارب به جان کافر آتش

چهارست آن که هر یک را از آن چار
بود از ناخوشی آبشخور آتش

قمر در عقرب و غالب به دهلی
سمندر در شط و ماهی در آتش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.