هوش مصنوعی: این شعر از حافظ است که در آن شاعر با بی‌باکی و تسلیم در برابر تقدیر و عشق الهی، از نگرانی‌های دنیوی و ترس‌های بی‌اساس دوری می‌کند. او با اشاره به مفاهیمی مانند عشق، رضا، وفا و تسلیم در برابر خداوند، از خواننده می‌خواهد که از نگرانی‌های بی‌فایده پرهیز کند و به لذت‌های معنوی و روحانی بپردازد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک کامل شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی و اصطلاحات عرفانی دارد.

شمارهٔ ۲۳۳

بحر اگر موج زنست از خس و خاشاک چه باک؟
با تو زاندیشه چه اندیشه و از باک چه باک؟

فیض سرگرمی دور قدح می دریاب
برگریزست به دیماه اگر تاک چه باک؟

وحشتی نیست اگر خانه چراغی دارد
با دل از تیرگی زاویه خاک چه باک؟

حاش لله که درین معرکه رسوا گردی
با چنین خستگیم از جگر چاک چه باک؟

غافل این برق بر اجزای وجودم زده است
مر ترا از نفس گرم اثرناک چه باک؟

با رضای تو ز ناسازی ایام چه بیم؟
با وفای تو ز بی مهری افلاک چه باک؟

هان بگو تا خم زلفت بفشارد دل را
خون صید ار چکد از حلقه فتراک چه باک؟

دردم از چاره گریها نپذیرد تسکین
با چنین زهر ز دمسردی تریاک چه باک؟

کلک ما تا به کف ماست ز دشمن چه هراس؟
چون فریدون علم آراست ز ضحاک چه باک؟

طبعم از دخل خسان باز نه استد ز سخن
شعله را غالب از آویزش خاشاک چه باک؟
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.