به دل ز عربده جایی که داشتی داری
شمار عهد وفایی که داشتی داری

به لب چه خیزد از انگیز وعده های وفا
به دل نشست جفایی که داشتی داری

تو کی ز جور پشیمان شدی چه می گویی؟
دروغ راست نمایی که داشتی داری

به سینه چون دل و در دل چو جان خزیدی و باز
نگاه مهرفزایی که داشتی داری

عتاب و مهر تو از هم شناختن نتوان
خرد فریب ادایی که داشتی داری

خراب باده دوشینه ای سرت گردم
ادای لغزش پایی که داشتی داری

به کردگار نگردیدی و همان به فسوس
حدیث روز جزایی که داشتی داری

کرشمه بار نهالی که بوده ای هستی
به سر ز فتنه هوایی که داشتی داری

هنوز ناز پی غمزه گم نداند کرد
ادای پرده گشایی که داشتی داری

جهانیان ز تو برگشته اند گر غالب
ترا چه باک خدایی که داشتی داری