هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از زبان شاعری است که با بیان تصاویر زیبا و استعاری، به توصیف عشق و جذابیت معشوق می‌پردازد. شاعر از معشوق می‌خواهد که با نگاه و رفتار خود، جهان را دگرگون کند، غم و تاریکی را از بین ببرد و شادی و زیبایی را به ارمغان آورد. همچنین، شعر به موضوع وفاداری، یادآوری و تأثیر عشق بر روح و روان اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۳۲۷

اگر به شرع سخن در بیان بگردانی
ز سوی کعبه رخ کاروان بگردانی

به نیم ناز که طرح جهان نو فگنی
زمین بگستری و آسمان بگردانی

به یک کرشمه که بر گلبن خزان ریزی
بهار را به در بوستان بگردانی

به خاطری که درآیی به جلوه آرایی
بلای ظلمت مرگ از روان بگردانی

به گلشنی که خرامی به باده آشامی
قدح ز جوش گل و ارغوان بگردانی

به کوی غیر روی چون مرا به ره نگری
به جبهه چین فگنی و عنان بگردانی

وفاستای شوی چون مرا به یاد آری
به خویش طعنه زنی و زبان بگردانی

به بیم خوی خودم در عدم بخوابانی
به ذوق روی خودم در جهان بگردانی

به بذله خاطر اسلامیان بیازاری
به جلوه قبله زردشتیان بگردانی

اجازتی که کنم ناله، تا کجا غالب
ز لب به سینه تنگم فغان بگردانی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.