هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از درد و رنج خود سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که مشک سیاهش (نمادی از غم) با سمن (گل سفید) پوشیده شده و خون جگرش (اشک) از چشمانش جوشیده است. همچنین، از شیری که در کودکی نوشیده و اکنون از بناگوشش (گونه‌اش) می‌چکد، یاد می‌کند که می‌تواند نمادی از گذر زمان و از دست دادن innocence (معصومیت) باشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عرفانی و غمگین است که درک آن ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و نمادین نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۲ - رباعی
تا مشک سیاه من سمن پوشیدست
خون جگرم به دیده برجوشیدست
شیری که به کودکی لبم نوشیدست
اکنون ز بناگوشم بر زوشیدست
خون جگرم به دیده برجوشیدست
شیری که به کودکی لبم نوشیدست
اکنون ز بناگوشم بر زوشیدست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱ - قطعه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳ - رباعی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
