هوش مصنوعی:
در این متن، فردی مسیحی با دستانی الماسگون وارد می‌شود و بر کرسی می‌نشیند. او بازوی خواجه عمید را می‌بندد و هنگامی که دستانش را می‌بیند، می‌گوید چنین دستانی را نباید شکست. سپس سر فرود می‌آورد و بوسه‌ای می‌زند و از شاخه‌های سمن و ارغوان برمی‌خیزد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم نمادین و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک عمیق‌تر آن نیاز به آشنایی با ادبیات و تمثیل‌های کلاسیک دارد.
شمارهٔ ۱۱ - قطعه
آمد آن رگ زن مسیح پرست
شست الماسگون گرفته به دست
کرسی افکند و برنشست برو
بازوی خواجه عمید ببست
شست چون دید گفت عز و علا
اینچنین دست را نشاید خست
سر فرو برد و بوسه ای بربود
وز سمن شاخ ارغوان برجست
شست الماسگون گرفته به دست
کرسی افکند و برنشست برو
بازوی خواجه عمید ببست
شست چون دید گفت عز و علا
اینچنین دست را نشاید خست
سر فرو برد و بوسه ای بربود
وز سمن شاخ ارغوان برجست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰ - تغزل
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲ - رباعی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
