۲۴۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۴ - از قصیده ای

زهی بزرگ عطائی که در مضیق نیاز
امل پناه بدان دست درفشان آورد

ز بیم جود تو کان خاک در دهان افکند
ز یاد دست تو بحر آب در دهان آورد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳ - تغزل
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵ - آیینه روی دوست
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.