۲۲۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۶۸ - وداع

کردم تهی دو دیده بر او من چنانک رسم
تا شد ز اشکم آن ز می خشک چون لژن

من کرده پیش جوزا، وز پس نبات نعش
اینهم چو باد بیزن و آنهم چو با بزن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۷ - در وصف آتش و مدح سلطان محمود
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۹ - در مصائب پیری
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.