از آغاز باید که دانی درست
سر مایه ی گوهران از نخست

که یزدان ز ناچیز، چیز آفرید
بدان تا توانایی آمد پدید

وزو مایه ی گوهر آمد چهار
به آن چهار (چار)گشته جهان استوار

یکی آتشی بر شده تابناک
میان باد و آب از بر تیره خاک

نخستین که آتش ز جنبش دمید
ز گرمیش پس خشکی آمد پدید

وز آن پس ز آرام، سردی نمود
ز سردی، همان باز تری فزود

چو این چار گوهر به جای آمدند
ز بهر سپنجی سرای آمدند

چنین است فرجام کار جهان
نداند کسی آشکار و نهان