سواران نوشان چو بشتافتند
به بیت المقدس خبر یافتند

که شاه جهان رفت زی باختر
همان کوش با لشکرش سربسر

از آن جا سوی باختر تاختند
روان از غم و رنج بگداختند

شتابان رسیدند نزیک کوش
نه با مرد کوش و نه با اسب توش

چو پیغام و نامه بدید و بگفت
برآشفت و از غم همه شب نخفت

چو رنگ شب تیره گون پاک شد
ابا نامه نزدیک ضحاک شد

فرستادگان را بر شاه خواند
شنیده همه پیش او باز راند

برآشفت ضحاک و با کوش گفت
که با باد باید که باشی توجفت

ز لشکر بدو داد پانصد هزار
سواران رزم و دلیران کار

بدو داد منشور خاور تمام
شه خاورش گفت در نامه نام

فراوانش بخشید هرگونه چیز
ز دینار، وز تاج و ز تخت نیز

هم از یاره و افسر خسروان
هم از اسب و ساز و سلیح گوان

بدو گفت دشمن بنیرو بود
که دو سال دارای چین او بود

چنان رو که ناگه بر او برزنی
بن و بیخ دشمن همه برکنی

ببوسید روی زمین پیش شاه
وز آن پس برون برد لشکر به راه