سر سال نو هرمز فروردین
در اختر نگه کرد شاه آتبین

ز رازش چنان آگهی داد شاه
که گفتی به فرمان او بود ماه

چنان کامگاری به کار سپهر
که گفتی مر او را نموده ست چهر

شمارش چنان بود و رازش نهفت
که نابوده، مر بودنی باز گفت

به هفت و ده دو نگه کرد شاه
که چون گشت خواهد همی سال و ماه

بزرگی ز پیوند طیهور دید
ز هرچ آرزو کرد بر جای دید

بدان تخمه باز آمده یافت شاه
کلاه بزرگی نه تا دیرگاه

چو شاهی ز پیوند طیهور دید
غم و رنج از آن دودمان دور دید

چو گردون به کام دل خویش یافت
به پیوند طیهور بهتر شتافت